piątek, 3 sierpnia 2012

Rasy psów - Mudi

Kraj: Węgry
Masa: 8-13kg
Wysokość: 35-50cm
Okrywa włosowa: Krótka na głowie i przedniej krawędzi łap, na pozostałej części ciała o długości około 5cm, szorstka i nastroszona, mająca tendencję do tworzenia loków
Umaszczenie: Czarny, biały, łaciaty
Zarejestrowana w: FCI
Grupa: Psy pasterskie [I]

Naprawdę rzadka rasa, licząca około 300 zarejestrowanych psów. Pomimo małej sylwetki Mudi z odwagą pełni swe obowiązki jako pies fermowy. Prowadzi bydło, niszczy gryzonie - a w dni wolne od pracy poluję na dziki. Ogon jest na ogół przycięty. Prawie wszystkie Mudi żyją na Węgrzech, chociaż czasami widuje się pojedyncze osobniki na europejskich wystawach.

Rasy psów - Hygenhund

Kraj: Norwegia
Masa: 20-24kg
Wysokość: 46-58cm
Okrywa włosowa: Umiarkowanie krótka i bardzo gęsta
Umaszczenie: Czerwonobrązowe, czerwonożółte, często z czarnymi końcówkami włosów, mogą występować delikatne białe zaznaczenia; czarne podpalane, przeważnie z białymi symetrycznimi znaczeniami; lub białe z czerwonobrązowymi, czerwonożółtymi lub czarnymi i brązowymi łatami i dereszowatością.
Zarejestrowana w: FCI
Grupa: Psy gończe [VI]

Norweski hodowca Hygen stworzył swojego psa pod koniec XIX w. z German Holsteinera i różnych innych ras gończych. Hygenhound został wyhodowany jako wytrzymałościowy myśliwy, który może przemierzać arktyczne śniegi przez długi czas i bez zmęczenia. Mają dość krótkie lędźwia, masywną zwartą budowę, bez nadmiaru skóry. Przypominają szwedzkiego Smalandsstovare, o głowie trochę krótszej i bardziej klinowatej w kształcie niż u większości innych skandynawskich psów gończych. Uszy są mniejsze i wyżej osadzony, dzięki czemu trochę odstają od głowy, zamiast zwisać zaraz od nasady. Między mocno wysklepionymi palcami jest dużo ochronnych włosów. Ogony raczej krótkie, ledwie sięgające kolan i lekko zagięte do góry. To pogodny pies, który jest poważnym myśliwym o wielkiej wytrwałości. Podobnie jak w przydatku Halden Hounda, ich populacja jest mała, a hodowlą zarządzają surowe reguły. Wzorzec ostrzega, że cech tego norweskiego psa nie będzie można odzyskać od innych ras, jeśli się je straci, a więc trzeba pilnować programów hodowlanych.